حادثه شلیل
حادثه شلیل: سال 1301 رضا خان سردار سپه وزیر جنگ احمد شاه قصد داشت تعداد 300 نفر نظامی را از طریق خاک بختیاری به خوزستان ببرد که نظامی ها آمدند دهکرد از شلمزار و گهرو گذشتند بی آنکه کسی را نزد خوانین بفرستند و خبر کنند به خاک شما آمده ایم خوانین را هم خون ایلیت به جوش آمد مشورت کردند و گفتند چون نظامیان بی اعتنایی و اهانت کردند نباید بگذاریم سالم از خاک بختیاری بگذرند گودرز احمد خسروی گماشته محمد‌رضا سردار فاتح و میرزا حسین قلی یتیم منشی یوسف خان امیر مجاهد مامور شدند سر پل شالو به اسم بمئی ها جلو آنها را بگیرند و نگذارید نظامیان از پل بگذرند مامورین خوانین سر گردنه شلیل به نظامی ها یورش بردند که چهار نفر از بختیاری و دوازده نفری هم از نظامی ها کشته شدند، همه نظامی ها دستگیر شدند تمام تجهیزات اعم از توپخانه، سلاح، اسب و... بدست قشون بختیاری افتاد،
پیامدهای منفی حادثه شلیل: ا- این کار نابهنگام بختیاری ها را بدنام و موجب کینه عمیق رضا خان از بختیاری شد 2- ثمره تمام خدمات چندین ساله بختیاری ها هدر رفت 3- دولت مبلغ یکصد و پنجاه هزار تومان هم غرامت جنگی از خوانین گرفتند که شرکت نفت انگلیسی ها از سهم بختیاری این مبلغ را پرداخت کرد 4- خوانین بختیاری از سمت های حکومتی یزد، کرمان و اصفهان کنار گذاشته شدند 5-حق داشتن گارد مسلح از آنها سلب شد 6- در سال 1307 به شرکت نفت انگلیس دستور داده شد از این پس زمین های مورد نیاز خود را از استاندار خوزستان اجاره کنند، نه از خوانین بختیاری 7- در سال 1312 سمت های ایلخانی و ایل بیگی کلا حذف شد، و مرتضی قلی خان صمصام که در این سال ایلخانی بختیاری بود به سمت فرمانداری شهرکرد و بختیاری منصوب شد. 8- اجبار خوانین به فروش املاک و سهام نفت خود به دولت که خوانین بختیاری نتوانستن اتحاد و همبستگی خود را حفظ نمایند و در مقابل این اقدامات رضا شاه ایستادگی و مقاومت کنند 9- قتل تعداد زیادی از خوانین بختیاری که چهل نفر از خوانین بختیاری به تهران دعوت شدند که تنها دوازده نفر از آنها مراجعت کرد که مابقی اعدام یا حبس شدند که سه نفر از آنها جعفر قلی خان سردار اسعد سوم وزیر جنگ رضا شاه، محمد تقی خان امیر جنگ پدر بی بی کبری اسعد و اسماعیل خان حافظی بودند، 10- قلمرو بختیاری بین استان های خوزستان، لرستان، کهکیلویه و بویر احمد و چهار محال و بختیاری تقسیم شد.